ಬಸವಣ್ಣನವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಎಷ್ಟು ಕೊಂಡಾಡಿದರೂ ಸಾಲದು. ಅವರು ಅಖಂಡ ಕಲ್ಯಾಣ ರಾಜ್ಯ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿದರು. ಅನುಭವಮಂಟಪ ಮಾಡಿ ನಾಡಿನ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗಳಿಂದ ಶರಣರು ತಮ್ಮ ಸಾಧನೆಯ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಿಸಿದರು. ಆದರೂ ಅವರಷ್ಟು ವಿನಯ, ತೆರೆದ ಹೃದಯ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಕಾಣಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಬಸವಣ್ಣನವರು ಷಟ್‌ಸ್ಥಲ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿ ಐಕ್ಯಸ್ಥಲಕ್ಕೆ ಏರಿ ಮತ್ತೆ ಲೋಕಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಭಕ್ತಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಸರ್ವರ ಹಿತ ಸರ್ವರ ಕಲ್ಯಾಣ ಬಯಸಿದರು.
ಭಕ್ತಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ಗುರುವಿನಿಂದ ಲಿಂಗದೀಕ್ಷೆ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಗುರು-ಲಿಂಗ-ಜಂಗಮದಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಭವಿಸಂಗ ಬಿಡಬೇಕು. ಮಾಹೇಶ್ವರಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ಶ್ರದ್ಧಾನಿಷ್ಠೆಯಾಗಿ ಗಟ್ಟಿಗೊಂಡು ಜ್ಞಾನವುಳ್ಳವನಾಗಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಪರಧನ, ಪರಸ್ತ್ರೀಯಿಂದ ದೂರವಿದ್ದು ನೈತಿಕ ಆಚರಣೆಗೆ ಒತ್ತು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ.
ಮಹೇಶ್ವರಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರವಹಿಸಬೇಕಾದಂಥದ್ದು ಪರಧನ, ಪರಸ್ತ್ರೀ ಇವೆರಡರ ಮೇಲೆ ಸದಾ ಜಾಗ್ರತದಿಂದ ಬದುಕು ಸಾಗಿಸಬೇಕು. ಹರಿವಹಾವಿಗಂಜೆ, ಉರಿವ ನಾಲಗೆಗಂಜೆ, ಒಂದಕ್ಕಂಜುವೆ ಒಂದಕ್ಕಳುಪುವೆ ಪರಧನ, ಪರಸ್ತ್ರೀ ಎಂಬ ಜೂಬಿಂಗಂಜುವೆ ಎಂಬುದು ಬಸವಣ್ಣನವರ ವಾಣಿ ಗೊತ್ತೆ ಇದೆ. ನಾವು ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಅಂಜದಿದ್ದರೂ ಇವೆರಡಕ್ಕೆ ಅಂಜಬೇಕು ಎಂದು ನಮಗೆ ಸದಾ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ.
ಪ್ರಸಾದಿಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ಸದಾ ಪ್ರಸನ್ನಚಿತ್ತದಿಂದ ಎಲ್ಲವೂ ಶಿವನ ಪ್ರಸಾದ ಎಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕು. ದೈಹಿಕ ಮಾನಸಿಕ ವಿಕಾರಗಳೆಲ್ಲವೂ ದೇವನಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿ ಪ್ರಸಾದವಷ್ಟೇ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸುವುದು ಅಲ್ಲ. ತನ್ನನ್ನೇ ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬಾಳುತ್ತಾನೆ. ಕರ್ಮಫಲಗಳು ಸುಖದುಃಖಗಳು, ನೋವು-ನಲಿವುಗಳು ಏನೇ ಬಂದರೂ ದೇವಪ್ರಸಾದ ಎಂದು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ. ಪ್ರಸನ್ನತೆಯನ್ನು ಎಂದೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.
ಅವಧಾನಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಅಂದರೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಪ್ರಾಣಲಿಂಗಿಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ಅನುಭಾವ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಲಿಂಗವೇ ಪ್ರಾಣ, ಪ್ರಾಣವೇ ಲಿಂಗವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಾಣ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಬೇಕು. ಲಿಂಗದ ನೆನಹು ಮಾಡುತ್ತ ಸರ್ವಾಂಗವೂ ಲಿಂಗಮಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಶರಣಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಲಿಂಗಮಯವಾಗಿ ಶರಣಸತಿ-ಲಿಂಗಪತಿಯಾಗಿ ಬಾಳುತ್ತಾನೆ. ಲಿಂಗಾಂಗ ಸುಖ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ. ಜೀವಭಾವ ಹೋಗಿ ಶಿವಭಾವ ಬಂದು ತಾನುಂಡ ಲಿಂಗಸುಖವನ್ನು ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹಂಚಲು ಸಿದ್ಧನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ಐಕ್ಯಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ಜನನ ಮರಣ ವಿರಹಿತನಾಗಿ ಮುಕ್ತಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಬೇಕು. ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಪರಮಾತ್ಮನಲ್ಲಿ ಮನ ಒಂದಾಗಿ ಇರುತ್ತಾನೆ. ನಾ-ನೀ ಎಂಬ ಭೇದವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ನಡೆದಾಡುವ ದೇವರಾಗಿ ಇರುತ್ತಾನೆ. ನಾನು ನಡೆದಾಡುವ ದೇವರು ಎಂಬ ಭಾವವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಹಂ ಪೂರ್ಣ ಅಳಿದಿರುತ್ತದೆ. ಈ ಷಟ್‌ಸ್ಥಲ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಬಸವಾದಿ ಶರಣರು ತಮ್ಮ ವಚನಗಳ ಮೂಲಕ ನಮಗೆ ಕರುಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಾವು ಮುನ್ನಡೆದು ನಮ್ಮ ಸರ್ವಾಂಗೀಣ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.